20 najlepszych książek literatury klasycznej
Literatura światowa jest dumna ze swoich przedstawicieli, którzy pomimo różnicy epok jednoczą jedno - to talent i poświęcenie dla ich pracy. Wielcy pisarze wnieśli bezcenny wkład w jej rozwój, odzwierciedlając cechy ich krajów i czas, w którym żyli. Ich kreacje są nieśmiertelne, a każde nowe pokolenie jest entuzjastycznie czytane przez historie i narracje, powieści i eseje autorów, których nazwiska są powszechnie znane, i nie wymagają wprowadzenia.
Eksperci naszego czasopisma wybrali w rankingu 20 prac z literatury klasycznej, z których wiele znajduje się w programie nauczania w szkołach ogólnokształcących, a niektóre są po prostu zalecane do czytania.
Oceń najlepsze książki literatury klasycznej
| Nominacja | miejsce | praca | ocena |
| Najlepsze książki rosyjskiej literatury klasycznej | 1 | „Wojna i pokój” Lwa Tołstoja | 4.9 |
| 2 | „Mistrz i Małgorzata” Michaił Bułhakow | 4.9 | |
| 3 | „Dead Souls” Nikolai Gogol | 4.8 | |
| 4 | „Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski | 4.8 | |
| 5 | „Doktor Żywago” Borys Pasternak | 4.8 | |
| 6 | „Eugeniusz Oniegin” Aleksander Puszkin | 4.7 | |
|
|
7 | „Bohater naszych czasów” Michaił Lermontow | 4.7 |
| 8 | „Ojcowie i synowie” Iwan Turgieniew | 4.6 | |
| 9 | „Biada Witowi” Aleksander Griboedow | 4.5 | |
| 10 | „Wiśniowy sad” Anton Czechow | 4.5 | |
| Najlepsze książki z zagranicznej literatury klasycznej | 1 | Romeo i Julia Williama Szekspira | 4.9 |
| 2 | „Don Kichot” Miguel Cervantes | 4.9 | |
| 3 | „Hrabia Monte Cristo” Alexandre Dumas | 4.8 | |
| 4 | „Faust” Johann Wolfgang von Goethe | 4.8 | |
| 5 | „Martin Eden” Jack London | 4.7 | |
| 6 | Kopalnia trzciny „Bezgłowy jeździec” | 4.7 | |
| 7 | „Wyrzutek” Victor Hugo | 4.7 | |
| 8 | „Trzej towarzysze” Ericha Maria Remarque | 4.7 | |
| 9 | „Stary człowiek i morze” Ernest Hemingway | 4.6 | |
| 10 | „Mały książę” Antoine de Saint-Exupery | 4.6 |
Najlepsze książki rosyjskiej literatury klasycznej
„Wojna i pokój” Lwa Tołstoja
Ocena: 4.9
Listą kieruje powieść rosyjskiego pisarza Lwa Nikołajewicza Tołstoja, uważanego za jednego z największych dzieł klasycznych. Obejmuje czas w latach 1805-1812. Epicka powieść składa się z 4 tomów. W pierwszej akcja rozgrywa się w latach 1805-1807. Drugi tom odzwierciedla pokojowe życie rosyjskiego społeczeństwa 1806-1812 r. Ostatnia książka rozpoczyna się inwazją armii Napoleona na kraj.
W „Wojnie i pokoju” jest wiele rozdziałów i części, z których niektóre mają kompletność fabuły. Autor porusza czytelnika w czasie i przestrzeni, ale jest tak delikatny, że nie mylący, a wręcz przeciwnie, wzmacnia wrażenie i dodaje zainteresowania. Główna idea książki została ujawniona do końca: naród rosyjski jest niezwyciężony, co po raz kolejny udowodniło całkowitą klęskę armii Napoleona.
Wielu z nas w naszej młodości było czytanych przez pracę, zauważając najciekawsze momenty. Chłopcy byli zafascynowani działaniami wojennymi, dziewczętami - opisem sukienek, powozów, pałaców. Wielu z nich chciało być jak Natasha Rostov i Andrei Bolkonsky. Starsi ludzie byli w stanie docenić subtelności i złożoność relacji bohaterów. Nawet drugorzędne postacie nie są pozbawione uwagi autora. W sumie jest ich 550. Epokowa książka nie pozostawia nikogo obojętnym, wielu czyta ją kilka razy.
„Mistrz i Małgorzata” Michaił Bułhakow
Ocena: 4.9
Drugie miejsce w rankingu zajmuje powieść mistyczna „Mistrz i Margarita” Michaiła Afanasjewicza Bułhakowa, uznawanego za najbardziej tajemnicze dzieło klasycznej literatury rosyjskiej. Od 1966 r. Został opublikowany trzy razy, a jego nazwy uległy zmianie. Książka nawiązuje do niedokończonych dzieł autora. Poinformowanie o projektach dotyczyło wdowy po Bułgakowie. Ostateczna wersja została przedstawiona czytelnikom w 1990 roku.
Akcja książki rozpoczyna się w słoneczny, majowy dzień, kiedy pisarz Michaił Berlioz i poeta Ivan Bezdomny, spacerując po stawach patriarchy, spotykają dziwnego mężczyznę, który wygląda jak cudzoziemiec. Nikt z nich nie podejrzewa, że to sam diabeł - Woland. Jego proroctwa o śmierci Berlioza spełniają się, pisarz wpada pod tramwaj i odcina mu głowę. Szatan wraz ze swymi sługami organizuje różne dowcipy i żarty w Moskwie.
Historia Mistrza i Małgorzaty odzwierciedla istotę tamtych czasów. Kończy się w szpitalu psychiatrycznym z powodu niezrozumienia jego powieści i odmowy druku, nękania w prasie. Jest gotowa położyć duszę diabłu, aby dowiedzieć się, gdzie jest ukochana osoba. Książkę można ponownie przeczytać kilka razy, a każda staje się bardziej interesująca niż poprzednia.
„Dead Souls” Nikolai Gogol
Ocena: 4.8
Wielki rosyjski klasyk Nikolai Vasilievich Gogol i jego nieśmiertelna praca zajmują trzecie miejsce w rankingu. Znajomość z nim rozpoczyna się w latach szkolnych. W miarę dojrzewania nie traci to na znaczeniu i po ponownym przeczytaniu go w bardziej świadomym wieku, ujawniają się nowe szczegóły, których nie zauważasz w swojej młodości. Praca nad ideą autora miała się ukazać w trzech tomach. Ale jeśli pierwsza książka została opublikowana w 1842 roku, to tylko kilka projektów rozdziałów pozostało z drugiej, a trzecia nigdy nie została rozpoczęta.
Głównym bohaterem jest Paweł Iwanowicz Cziczikow. Były doradca kolegiaty przybywa do miasta N, gdzie umiejętnie podszywa się pod właściciela ziemskiego. Jest pewnie wcierany w zaufanie miejscowych, którzy nie wiedzą, że prawdziwym celem poszukiwacza przygód jest wzbogacenie się w jakikolwiek możliwy sposób. Oszustwo polega na tym, że zmarli chłopi, wciąż wymienieni jako żyjący, przepisują swoje imiona, zwiększając tym samym swój status społeczny.
W humorystycznej formie Gogol opisuje mieszkańców miasta, ich zwyczaje i występki. Wiele nazwisk stało się rzeczownikami pospolitymi. Manilovshchina nazwał nieaktywny stosunek do wszystkiego wokół. Plyushkin stał się przykładem chciwości i surowości. Klasyczna praca daje możliwość spojrzenia na życie rosyjskiej prowincji przez pryzmat satyry autora i cieszenia się ciekawym i oryginalnym stylem, w przeciwieństwie do innych.
„Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski
Ocena: 4.8
Praca społeczno-psychologiczna została po raz pierwszy opublikowana w 1866 r. W wariancie czasopisma. Książka opublikowana rok później została zmieniona i miała wiele poprawek od autora. Pomimo ostatnich lat historia jest wciąż aktualna, ponieważ dotyczy nie specyficznych przestrzeni czasowych, ale ludzkich myśli i emocji.
Fiodor Michajłowicz Dostojewski bardzo subtelnie opisał rzucenie bohatera przed zbrodnię i agonię psychiczną po doskonałym zabójstwie pożyczkodawcy starej kobiety. Były student Rodion Raskolnikov, który został zmuszony do opuszczenia uniwersytetu z powodu niezdolności do zapłaty za studia, uzależnia się od swoich myśli. Dla siebie miał wyraźne rozdzielenie ludzi na „drżące stworzenia” i „posiadanie prawa”. Decydując się, że wszystko jest dla niego możliwe, idzie na zbrodnię, usprawiedliwiając się dobrymi intencjami. Ale to nie przynosi mu ulgi.
Pod koniec pracy bohater odnajduje dla siebie jedyną właściwą drogę i oddaje się sprawiedliwości. Epilog ukazuje Raskolnikova w więzieniu w więzieniu, gdzie przychodzi do niego Sonechka Marmeladova, która, aby uratować bliskich, została zmuszona sprzedać się. Książka kończy się pozytywną nutą. Czytelnik jest przekonany, że odrodzenie tych dwóch osób jest możliwe dzięki miłości, współczuciu i poświęceniu.
„Doktor Żywago” Borys Pasternak
Ocena: 4.8
„Doktor Żywago” - niewątpliwa rosyjska klasyka. Powieść zawarta w rankingu powstała w ciągu jednej dekady i jest szczytem kreatywności rosyjskiego pisarza i poety, laureata Nagrody Nobla w 1958 roku. Sam autor uważał książkę za kwestię swojego życia. W nim Pasternak pokazuje perepitii niepokojącego życia inteligencji, poczynając od 1900 r. Do II wojny światowej.
Praca została zakazana z powodu ideologicznej niezgody autora ze stanowiskiem władz w odniesieniu do wielu ważnych wydarzeń w kraju. Po publikacji powieści za granicą Pasternak został oskarżony o antyradziecką propagandę i prześladowany. Trzydzieści lat później powieść została opublikowana w ojczyźnie autora, co w rezultacie osiągnęło uznanie i sławę nie tylko za granicą, ale także we własnym kraju.
Opis życia bohatera zaczyna się w dzieciństwie, kiedy jego matka nagle umiera, a on jest zmuszony przenieść się z jednego do drugiego. Dorastając, młody człowiek wykazuje talent do poezji. Dramatyczna historia życia Jurija Żywago jest rodzajem biografii autora, tylko nierzeczywistą i taką, którą Boris Pasternak chciałby żyć sam. Kiedyś zakazana książka przepisana ręcznie. Dziś jest okazja, aby cieszyć się pracą autora i znaleźć odpowiedzi na pytania poruszone w powieści.
„Eugeniusz Oniegin” Aleksander Puszkin
Ocena: 4.7
W naszym kraju nie ma ani jednej osoby, która nie byłaby zaznajomiona z genialnym dziełem Aleksandra Siergiejewa Puszkina. Powieść w wersetach uznawana jest za najważniejsze dzieło literatury rosyjskiej. Wpłynęło to na jego dalszy rozwój. Kreacja trwała aż siedem lat, a autor opisuje jej pracę jako „wyczyn”. Puszkin zaczął pisać swoją pracę na wygnaniu w Kiszyniowie. Natychmiast porzucił romantyzm, preferując realizm.
Przed czytelnikiem pojawia się życie szlachty z początku XIX wieku. Książka obejmuje wydarzenia po klęsce Napoleona w wojnie patriotycznej, począwszy od 1819 r., Kończąc na powstaniu dekabrystów na placu Senatu. Historia opowiada się za nieznanym gawędziarzem, który był dobrym przyjacielem Oniegina.
Praca A. S. Puszkina jest zawarta w programie nauczania ogólnego i jest narodowym dziedzictwem Rosji. Nic dziwnego, że V.G. Bieliński nazwał to „encyklopedią rosyjskiego życia”. Nasi eksperci nie mogli zignorować wiersza, w tym w rankingu najlepszych światowych klasyków, i zaleca czytanie w bardziej dojrzałym wieku.
„Bohater naszych czasów” Michaił Lermontow
Ocena: 4.7
„Bohater naszych czasów” został opublikowany w 1840 r. I uchwycił umysły tamtych czasów. Po prawie 180 latach dzieło nie straciło swojej nowości, jest czytane z przyjemnością zarówno przez uczniów, jak i starców. Jest uznawany za pierwszą powieść liryczno-psychologiczną w historii i przyniósł sławę tak samo jak dzieła poetyckie.
Autor ujawnia choroby całego społeczeństwa, opowiada o historycznych cechach jego epoki. Głównym bohaterem jest Grigorij Peczorin. Jest ekscentryczny, zawsze przyzwyczajony do realizowania swojego celu, a jednocześnie absolutnie nie dba o opinię innych. Młodzi ludzie, którzy otrzymali dobre wykształcenie, nie mogli się zrealizować, spędzali czas na ciągłą rozrywkę, która doprowadziła do sytości i rozczarowania w życiu.
Pierwsza znajomość z Peczorinem powoduje całkowitą wrogość, ale stopniowo, kiedy nieznane strony jego duszy są objawione, zaczynasz rozumieć i nawet współczuć mu. M. Lermontow podnosi kilka problemów, które mogą być skorelowane z czasem rzeczywistym: szczęście, poszukiwanie sensu życia, niemoralność. Ale nie potępia Pechorina, ale przyznaje, że stał się pod wpływem okoliczności.
„Ojcowie i synowie” Iwan Turgieniew
Ocena: 4.6
Ivan Vasilievich Turgenev - publicysta, prozaik, poeta, jeden z najjaśniejszych przedstawicieli klasycznej literatury XIX wieku. Po publikacji wizerunek Bazarowa był postrzegany przez młodych ludzi jako symbol czasu i przykład do naśladowania.Praca zawarta w ocenie mówi o konflikcie dwóch pokoleń, o wiecznej konfrontacji między ojcami a dziećmi. Ten problem jest istotny w każdej chwili, a nasz nie jest wyjątkiem. Młodzi ludzie chcą iść naprzód, nie zwracając uwagi na konwencje i zwyczaje. Starsze pokolenie jest bardziej konserwatywne i nie chce niczego zmieniać.
Korzystając z przykładu głównego bohatera, pisarz chciał pokazać tajemniczą duszę rosyjskiego intelektualisty. Jewgienij Bazarow jest studentem, rewolucyjnym demokratą, który nie akceptuje ani liberalnych idei, ani konserwatywnych poglądów. Ale jego nihilistyczne zasady rozpadają się i nie wytrzymują próby miłości. Bazarow zdaje sobie sprawę, że w końcu nie jest buntownikiem i buntownikiem, który zaprzecza wszystkiemu, ale jest oczywistym romantykiem.
Autor bardzo jasno opisał postacie aktorskie. Wielu czytelników może się rozpoznać, mimo że akcja miała miejsce 160 lat temu. Eksperci radzą przeczytać książkę. Pomoże to uniknąć sytuacji konfliktowych i spojrzeć na problem oczami wszystkich postaci.
„Biada Witowi” Aleksander Griboedow
Ocena: 4.5
Godnym miejscem w rankingu najlepszych książek rosyjskiej klasyki jest największe dzieło Aleksandra Siergiejewa Gribojedowa i apoteoza jego twórczości - słynna komedia „Woe from Wit”. Sztuka wiersza stała się jedną z niewielu, która jest regularnie wystawiana w teatrach rosyjskich i zagranicznych. Liczne cytaty i wyrażenia od dawna mają swoje odrębne życie. Akcja rozgrywa się 10 lat po miażdżącym zwycięstwie armii rosyjskiej nad Napoleonem.
Książka opisuje życie świeckiego społeczeństwa moskiewskiego. Pokazuje wszystkie występki klasy arystokratycznej, a obecność satyry w opisie bohaterów jest szczerze zainteresowana. Główna idea, którą pisarz chciał przekazać czytelnikowi: protest wolnej osoby przeciwko rzeczywistości. Nic dziwnego, że produkt był entuzjastycznie postrzegany wśród dekabrystów.
Alexander Chatsky to mądry, wykształcony młody człowiek, który czerpie inspirację z wolności i braterstwa. Wracając z zagranicy do Moskwy, zdaje sobie sprawę, że wiatr zmian nie dotknął społeczeństwa, a ignorancja i hipokryzja również kwitną. A nawet miłość prowadzi do rozczarowania. Praca spodoba się zarówno młodym ludziom, jak i przedstawicielom średniego i starszego pokolenia.
„Wiśniowy sad” Anton Czechow
Ocena: 4.5
Genialne dzieło Antona Pavlovicha Czechowa, utworzone w 1903 roku, zamyka pierwszą dziesiątkę rankingu najlepszych rosyjskich klasyków. Była to ostatnia praca pisarza, ukończona w przeddzień jego wczesnej śmierci. Rok później sztukę wystawiono w Moskiewskim Teatrze Artystycznym. Publiczność zabrała ją na wiwatowanie. Sto lat później The Cherry Orchard znajduje się w repertuarze nie tylko rosyjskim, ale także zagranicznym.
Akcja rozgrywa się w majątku właściciela ziemi Ranevskaya, który wrócił z Francji do Rosji. Nie miała pieniędzy, a dom ze wspaniałym wiśniowym sadem mógł wkrótce zostać sprzedany za długi. Praca ma głębokie znaczenie filozoficzne. W nim postacie nie tylko głównych, ale także drugorzędnych postaci są bardzo wyraźnie widoczne. Pomimo tego, że sztuka zaczyna się jako komedia, w końcu zamienia się w tragikomedię.
Zgodnie z pomysłem autora wiśniowy sad jest symbolem rosyjskiej szlachty. Drzewa są ścięte - rozpadają się rodzinne gniazda, nadchodzi czas zmian. Autor przewidział wiele wydarzeń, ale nie widział ich w związku ze śmiercią. Warto zauważyć, że największa aktorka XX wieku, Faina Ranevskaya, wzięła pseudonim z tej pracy na cześć właściciela ziemskiego Lubowa Andriejewny.
Najlepsze książki z zagranicznej literatury klasycznej
Romeo i Julia Williama Szekspira
Ocena: 4.9
Młodzieńcza miłość Romea i Julii wciąż podnieca młodych ludzi, a dojrzałe pokolenie sprawia, że się zastanawiacie. Pierwsze miejsce w rankingu wśród książek literatury klasycznej jest niewątpliwie nieśmiertelne dzieło Williama Szekspira - najsłynniejszego dramaturga świata. Tragiczna historia napisana w 1595 r. Nie pozostawia nikogo obojętnym.Jest umieszczany na scenie, jest filmowany, tworzy utwory muzyczne.
Spektakl był jednym z najczęściej powtarzanych w historii literatury. Cytaty są mocno zakorzenione w mowie konwersacyjnej. W Weronie, gdzie rozgrywają się wydarzenia sprzed pół wieku, pary przyjeżdżają z całego świata, by przysięgać wieczną miłość i lojalność. Akcja rozgrywa się na tle wielowiekowej wrogości włoskich klanów Montecchi i Capulets. Zakazana miłość Romea i Julii prowadzi do tragicznego zakończenia. I chociaż kochankowie wiedzieli, że nie dano im być razem, nie mogli się oprzeć wrażeniu, że nieśli na śmierć.
„Na świecie nie ma smutniejszej historii ...”. Tak naprawdę jest. Ale symbolika dzieła polega na tym, że prawdziwa miłość pokonuje wszelkie przeszkody, pomimo wieku mężczyzn i kobiet, zakazów i uprzedzeń.
„Don Kichot” Miguel Cervantes
Ocena: 4.9
Drugie miejsce w rankingu to powieść pisarza hiszpańskiego, opublikowana w dwóch tomach: „Przebiegły hidalgo Don Kichot z Lamanches” i „Druga część genialnego rycerza Don Kichot z La Manchy”, opublikowane odpowiednio w 1605 i 1615 roku. Stał się jednym z najpopularniejszych dzieł literatury światowej i przetłumaczony na wszystkie języki europejskie. Inspiracją do napisania tej książki była powieść, która kpiła z rolnika, który oszalał po przeczytaniu wielu opowieści o rycerzach.
Bohater jest zubożałym szlachcicem. Jest przekonany, że misją rycerzy jest ochrona pokrzywdzonych i słabych. Don Kichot postanawia powtórzyć swoje wyczyny, poświęcając je pięknej Dulcynie. W całej historii znajduje się w różnych komicznych i śmiesznych sytuacjach. W pobliżu zawsze jest prawa strona, chłop, a teraz sługa - Sancho Pansa. Wkrótce Don Kichot zdaje sobie sprawę, że dla każdego był tylko żartem i na zawsze odrzuca wizerunek wędrownego rycerza.
Książka będzie wspaniałą i ekscytującą rozrywką. Czytelnik będzie się śmiał i płakał, gdy bohater walczy z wiatrakami, myląc je z potwornymi olbrzymami, lub walcząc ze stadem owiec, decydując, że jest to przekształcona armia czarodziejów.
„Hrabia Monte Cristo” Alexandre Dumas
Ocena: 4.8
Powieść francuskiego pisarza weszła do skarbnicy światowej literatury i zajmuje trzecią linię naszej oceny. Został opublikowany w 1844 r. I odniósł natychmiastowy sukces, przewyższając wszystkie inne prace autora. Przed pisaniem Alexander Dumas studiował archiwa policji i natknął się na przypadek szewca Francoisa Picota, który stał się prototypem głównego bohatera. Podczas podróży po Morzu Śródziemnym zobaczył wyspę Montecristo i poznał legendę o bogactwie tam pochowanym.
Marseille żeglarz Edmond Dantès, poprzez oszczerstwa i oszczerstwa, wpada do zamku If. Po długim pobycie w odosobnieniu postanawia umrzeć, ale spotkanie z Abbe Faria zmienia jego życie. Ślubuje zemstę na przestępcach i przygotowuje ucieczkę, którą zarządza. Pozostając na wyspie przez 14 lat, znajdując skarby, wraca do domu i hojnie nagradza wszystkich, którzy byli z nim dobrzy, nawet przemytników, którzy go uratowali, i mści się na swoich wrogach. Wkrótce uświadamia sobie, że sam staje się przestępcą i zatrzymuje się, zdając sobie sprawę z tego, co zrobił.
Powieść była pokazywana kilka razy, wystawiano na niej musicale i spektakle. Niezwykle fascynująca historia jak wszystkie pokolenia czytelników. Książka jest pulpitem, można ją wielokrotnie czytać.
„Faust” Johann Wolfgang von Goethe
Ocena: 4.8
„Faust” to dzieło filozoficzne niemieckiego poety i myśliciela Goethego, nad którym pracował przez całe swoje życie przez 60 lat. Stał się najbliższy prawdziwej historii życia alchemika z XVI wieku, czarnoksiężnika Johanna Fausta. Wiele legend i niesamowitych historii skłoniło pisarzy w różnych czasach do tworzenia książek o nim, ale tylko Goethe był w stanie wznieść się na takie wyżyny i wejść do złotego funduszu światowej klasyki.
Autor porusza problem dobra i zła, które stale dotyka człowieka.Główny bohater, chociaż sprzedał swoją duszę diabłu, pozostaje intelektualistą, humanistą, który marzy o szczęśliwym życiu dla całej ludzkości. Jest na dobrej drodze, popełnia błędy, pokonuje trudności. Ale zawsze musi dokonać wyboru, nie zawsze właściwego, w wyniku czego czyni zło innym.
Księga Goethego odzwierciedlała nie tylko legendy, ale także starożytne mity, sceny z Biblii, idee filozoficzne i folklor. Musiała myśleć o sensie życia więcej niż jedno pokolenie ludzkości. Współczesnym ludziom oferuje się niesamowitą i ekscytującą lekturę, która jest zawsze aktualna, szczęśliwa z nowości i znudzona, z pewnością nie jest konieczna.
„Martin Eden” Jack London
Ocena: 4.7
Zasłużone miejsce w rankingu to dzieło Jacka Londona, opublikowane w 1909 roku. Nie traci na popularności, a dziś należy do stu najlepszych książek światowej literatury klasycznej. Akcja rozgrywa się we wczesnych latach XX wieku. Główny bohater to zwykły pracujący facet z biednej klasy. Przypadkowa znajomość z dziewczyną z bogatej rodziny zamienia się w miłość.
Bezgraniczna przepaść społeczna nie powstrzymuje Martina Edena, a on, za wszelką cenę, chce stać się godnym swego wybrańca i częścią wyższego społeczeństwa. Podejmując samokształcenie, zamierza zostać pisarzem, dowiedziawszy się o opłatach wydawanych autorom za wydanie drukowane. Ruth aktywnie pomaga mu w tym. Młody człowiek uczy się pisać poprawnie i poprawnie wymawiać słowa, czyta książki.
Wkrótce po nieudanych próbach sprzedaży swoich opowiadań, esejów i wierszy czasopismom, jedna publikacja zgadza się opublikować jego prace. Ale sukces nie prowadzi do szczęścia. Rozczarowany wszystkim, a nawet miłością, Martin opuszcza miasto na statku, aby żyć sam na małej wyspie na oceanie. Ale wola życia opuszcza go i wskakuje do wody. Praca jest bardzo dynamiczna, tragiczna, ale po przeczytaniu jej zawsze zastanawiasz się, co jest najważniejsze w tym życiu: pełna, bogata egzystencja lub ciche życie w progach z sumieniem.
Kopalnia trzciny „Bezgłowy jeździec”
Ocena: 4.7
Tajemnicza historia napisana przez Mine Reed w 1865 roku zajmuje kolejne miejsce w rankingu. Został oparty na własnych przygodach autora w Ameryce. Akcja rozgrywa się w połowie XIX wieku, kiedy USA zdobyły Teksas i zaczęły podbijać swoje ogromne terytorium. Kiedyś bogaty, ale zrujnowany plantator wraz z rodziną przeniósł się do nowego domu położonego na dzikich preriach na południowym zachodzie.
Znajomy z Mustanger Maurice Gerald prowadzi do wyłaniającego się uczucia między nim a Louise, córką wysiedlonego Woodleya Poindextera. Jego bratanek ma także poglądy na dziewczynę, zwłaszcza że jego wujek ma duży dług pieniężny wobec niego. Tchórzliwy i arogancki, pokonany przez udręki zazdrości, Kolhoun postanawia zniszczyć wroga, wymyślając sprytny plan. Ale nie miał zamiaru się spełnić i wkrótce znalazł się w doku za zabójstwo brata Louise Henry.
Historia kończy się szczęśliwym zakończeniem. Maurice otrzymuje duże dziedzictwo, poślubia swoją ukochaną, spłacając wszystkie długi swojej rodziny. Fascynujące zapiski z pierwszej strony. Książka spodoba się osobom różnej płci i wieku. Chłopcy i dziewczęta, ich matki i ojcowie, babcie i dziadkowie chętnie ponownie czytają pracę o miłości i nienawiści, przyjaźni i zdradzie.
„Wyrzutek” Victor Hugo
Ocena: 4.7
Największa powieść wszech czasów i ludów powstała w 1862 roku. Natychmiast otrzymał uznanie krytyków i zachwycające recenzje od czytelników. Książka porusza kwestię dobra i zła, moralności i niemoralności, bezduszności i reakcji. Sprawiedliwi i buntownicy pojawili się jako dwie przeciwstawne cechy jednej osoby.
Przykład Jeana Valjeana pokazuje ścieżkę moralnego oczyszczenia. Były skazaniec staje się prawy, zajmuje się produkcją przemysłową, troszczy się o swoich pracowników.Inne postacie są naturalistyczne i wiernie odtwarzają społeczeństwo tamtych czasów: chłopiec ulicy Gavroche, gangsterzy ze społeczności Godzina dla koguta, mieszkańcy samego dna rodziny Tenardierów. W „Les Miserables” Hugo zdołał nie tylko dokładnie stworzyć psychologiczne portrety bohaterów, ale także szczegółowo opisać domy, ulice i krajobrazy miasta.
Autor jest fascynujący wydarzeniami z przeszłości i przyszłości, przedstawiając czytelnikowi interesujące fakty i możliwość lepszego zapoznania się z historią Francji na początku do połowy XIX wieku. Czytanie chwyta i fascynuje, zatrzymujesz się tylko na ostatniej stronie. Mistrzowski długopis zdołał stworzyć nieśmiertelną pracę, którą cieszy się od ponad 150 lat.
„Trzej towarzysze” Ericha Maria Remarque
Ocena: 4.7
„Trzej towarzysze” to książka godna wpisania się do rankingu najlepszych zagranicznych dzieł klasycznych. To tragiczna powieść o przyjaźni i miłości, trudnych relacjach międzyludzkich. Został opublikowany w 1936 r., A 22 lata później przetłumaczono na język rosyjski i natychmiast zasłużył na miłość czytelników domowych. Dzisiaj miliony ludzi na całym świecie uważają tę powieść za jedną z najlepszych prac XX wieku, która została następnie wyświetlona i wystawiona w teatrach kilkadziesiąt razy, w wyniku czego jej popularność wzrosła jeszcze bardziej.
Akcja rozpoczyna się w powojennych Niemczech w 1928 roku. Trzech przyjaciół, Robert, Otto i Gottfried otwierają warsztat. Wszyscy są pasjonatami samochodów. Podczas jednej z podróży Robbie poznaje czarującą dziewczynę i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Są bardzo różni i pomimo nierówności społecznej zaczynają wzruszający i łagodny romans.
Przerażające wspomnienia dręczą głównych bohaterów, echa wojny nie pozostają same. Książka bardzo głęboko pokazuje problem „zagubionego” pokolenia. Młodzi ludzie nie mogli zapomnieć o wszystkich okropnościach wojennych, które odcisnęły piętno na każdym z nich i nie mogły przystosować się do spokojnego życia, stając się niepotrzebnymi członkami społeczeństwa.
„Stary człowiek i morze” Ernest Hemingway
Ocena: 4.6
Ostatni, opublikowany za życia autora, został opublikowany w 1952 roku. Rok później amerykański pisarz i dziennikarz Ernest Hemingway otrzymał Nagrodę Pulitzera, a dwa lata później otrzymał Nagrodę Nobla za mistrzostwo, zademonstrowaną w filmie Stary człowiek i morze. W centrum historii - kubański rybak Santiago. Przez prawie trzy miesiące nie miał połowu. Otaczający go ludzie uważają go za pecha, a on też zaczyna tak myśleć.
Jedynym przyjacielem i wsparciem dla starca jest chłopiec Manolin, któremu nie wolno łowić z Santiago, ale pomaga we wszystkim: przynosi sprzęt, gotuje jedzenie, prowadzi rozmowy. Pewnego dnia stary człowiek wychodzi na morze, a niewiarygodne szczęście uśmiecha się do niego: łapie olbrzymiego marlina o długości pięciu lub więcej metrów. Przez dwa dni i dwie noce próbuje wyrzucić ryby na brzeg. Mówi do niej, rozumiejąc jej ból i bezsilność, wzywa brata. Trzeciego dnia krew marlina przyciąga rekiny. Starzec zabija pięciu z nich, ale reszta całkowicie zjada tuszę ryb.
Santiago dociera na plażę, upewniając się, że ma pecha. Szkielet pozostawiony na łodzi przyciąga uwagę mieszkańców. Na podstawie pracy powstały filmy i seriale telewizyjne, kreskówki i przedstawienia. Dotyka czytelnika do głębi jego duszy, zmuszając go do ponownego czytania.
„Mały książę” Antoine de Saint-Exupery
Ocena: 4.6
Naszą ocenę uzupełnia ulubiona praca milionów ludzi na całym świecie. The Little Prince to najsłynniejsza książka francuskiego pisarza, która została opublikowana w 1943 roku. Redaktor Kurt Hitchcock naciskał na jej stworzenie, który kiedyś widział Antoine'a w restauracji prezentującej postać chłopca na stole. Okazało się, że pisarz wyobrażał sobie przyjaciela, którego trzymał w sercu. Redaktor zaproponował napisanie bajki dla dzieci. Rezultatem była przypowieść, która uchwyciła umysły dorosłych.
Wszystkie ilustracje są osobiście wykonane przez Antoine de Saint-Exupery i są częścią pracy.Filozoficzna opowieść opowiada o tajemniczym chłopcu z innej planety, który spotyka pilota, który dokonał awaryjnego lądowania w gorącej Saharze.
Mały książę opowiada o swoich przygodach. Poszedł studiować Galaktykę i po drodze spotkał różne postacie: geografa, króla, pijaka, latarnika. Prototypem księcia był sam autor w dzieciństwie. Przez długi czas lubił patrzeć na gwiazdy, dla których nazywano go „Lunatic”. Główna idea pisarza: „Wszyscy dorośli byli dziećmi, tylko kilka osób o tym pamięta”.
Uwaga! Ta ocena jest subiektywna, nie jest reklamą i nie służy jako przewodnik po zakupie. Przed zakupem powinieneś skonsultować się ze specjalistą.
